تعیین رابطه مولفه های روانی، کالبدی و محیطی و ارتقاء رضایتمندی ساکنان مجتمع های مسکونی

بررسی میزان رضایتمندی ساکنان مجتمع های مسکونی یکی از مهمترین رویکردهای پژوهش در حوزه مسکن می باشد. یکی از مشکلاتی که در طراحی مجتمع های مسکونی دیده می شود و مسئله ی این تحقیق را شامل می گردد، عدم رضایتمندی ساکنان به دلیل عدم رعایت مفاهیم خلوت، سلسله مراتب فضایی و عدم پیش بینی فضاهای واسط می باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین درجه اهمیت متغیرهای فوق در میان مؤلفه های روانی، محیطی و کالبدی در ارتقاء رضایتمندی از نقطه نظر متخصصین است. روش تحقیق بصورت توصیفی- پیمایشی و با تکنیک دلفی بوده است. ابتدا به مطالعه پیشینه تحقیق و بررسی مفهوم رضایتمندی و تعیین متغیرهای تأثیرگذار بر آن پرداخته شد. پس از مطالعه موارد فوق چارچوب نظری تحقیق استخراج گردید. در گام بعدی با توجه به فرضیات تحقیق و متغیرهای در نظر گرفته شده و تهیه ی پرسشنامه، به پرسش از 19 نفر از متخصصین حوزه مسکن پرداخته شد و داده های پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله حاکی از آن است که متغیرهای خلوت، تفکیک فضاهای شلوغ و آرام و وجود سلسله مراتب فضایی با توجه به سطح معناداری کوچکتر از 0/05 و ضریب همبستگی بالاتر از سایر متغیرها، به ترتیب تأثیرگذارترین مؤلفه های روانی، کالبدی و محیطی در ارتقاء رضایت ساکنان در مجموعه های مسکونی می باشند. همچنین متغیر وجود فضاهای واسط دومین متغیر تأثیرگذار از مؤلفه های کالبدی بعد از متغیر تفکیک فضاهای شلوغ و آرام در ارتقاء رضایتمندی می باشد.